Johanna Timmer woont al sinds 1966 in Stegeren. Ze heeft meegemaakt dat de 100 bungalows werden gebouwd en dat het zandpad naar de Coevorderweg werd verhard. De boerderij van Albert en Johanna Timmer was een zoete inval voor alle kinderen van de Hongerige Wolf. Nu runt Henrike, haar vierde dochter, de boerderij. Johanna is er iedere ochtend om te melken.

Vroeger was er een zandpad van onze boerderij naar de Coevorderweg, met heideveld aan beide kanten. Toen de bungalows werden gebouwd, kwam er een verharde weg. Wij hebben nooit last gehad van de bungalows, integendeel. Mijn kinderen hebben veel op de buitenplaats gespeeld. En omgekeerd was het hier de zoete inval. Bij aankomst renden de kinderen vanaf de parkeerplaats meteen naar de boerderij, terwijl de ouders de auto uitpakten en de kachel aanmaakten.   

We hebben wel meegemaakt dat hier in de woonkamer een stuk of twaalf kinderen televisie zaten te kijken. Albert en ik zaten dan in de keuken en hadden daar een eigen tv. Boven de deel was een zolder met een tweepersoons stapelbed plus nog twee grote bedden. Er konden altijd wel 6 of 7 kinderen blijven slapen. Nee hoor, ze liepen niet in de weg. Ze hielpen overal mee: de was ophangen of de varkens voeren. En eieren rapen bij de kippen, dat vinden alle kinderen leuk. Ze kwamen graag bij Albert kijken in de stal en bij het melken.

Wij hebben zelf vijf meisjes, dus die drukte daar wen je wel aan. Met Hemelvaart ging ik altijd fietsen met vijftien kinderen, ik nam mijn eigen kinderen en de kinderen van de Hongerige Wolf mee. Met Pasen maakten we hier een paasvuur in het weiland. De jongens sprokkelden en hakten hout. Later ging ik naar het paasvuur in Ommen met wel negen kinderen in de auto.

Mijn dochters speelden eigenlijk nooit met de kinderen van school, maar altijd hier. Door het contact met de kinderen van de buitenplaats, kwamen mijn dochters op het idee om te gaan studeren. Ik denk wel dat ik dat zo kan zeggen, ja.

Everlien is geboren toen ik 47 was. Ik dacht dat ik in de overgang was, maar dat was dus niet zo. Zij gaat nu in opleiding tot huisarts. Twee andere dochters zijn ook arts geworden. Alie is geriater in Heerenveen. Betsie is huisarts in Almelo. Tinie geef al 25 jaar les op het Doveninstituut in Zoetermeer. Henrieke is mijn vierde dochter, zij heeft de boederij overgenomen.

De boerderij staat hier sinds 1929. Mijn schoonouders woonden er, met drie dochters en twee zoons. In 1966 zijn wij getrouwd en hebben de boerderij overgenomen. In 1972 hebben we de boerderij kunnen kopen, daarvoor was het pacht.

Ik heb Albert ontmoet op een jongerenbijeenkomst van de CJV in Almelo. Ik was daar met vriendinnen, mijn man met vrienden. Er was toneel, dans en muziek. Eerst hebben we elkaar brieven geschreven, we woonden vijftig kilometer van elkaar af. In 1966 zijn we getrouwd.

Wij hadden tien koeien, wat varkens, schapen en tachtig kippen, daar konden we van bestaan. Alle boerderijen waren klein. De meeste boeren in de buurt zijn ermee gestopt, ze zijn allemaal iets anders gaan doen. Résidence Belmonde was vroeger weiland met een boerderij. Restaurant de Hongerige Wolf was de boerderij van Stoevelaar, hij is naar de overkant gegaan en verkoopt nu landbouwmachines. De familie de Kat is gestart met Camping de Kleine Wolf, hun oude boerderij staat nog steeds midden op de camping.  

In 2005 overleed Albert, mijn man. In 2015 is de boerderij helemaal gesloopt en herbouwd en ben ik in huisje #60 gaan wonen. Henrike runt de boerderij, samen met mij. Ik ben er iedere ochtend om 7 uur om de koeien te melken. Dat is én blijft gewoon mijn leven.

Bronnen

interview 2 februari 2021

Het Levensverhaal van Johanna Aleida Timmer – Smoes door Ineke Lautenbach- Verwoert

Foto uit de privécollectie van Johanna Timmer.